Je hoort wel eens over de bijzondere band die vaders hebben met hun dochters. In het geval
van Roland van der Ham gaat dat nog een stapje verder. Zodra ze kan lopen, staat zijn
jongste dochter Senna bij hem in de werkplaats als hij aan zijn auto sleutelt. En niet veel
later is ze zijn trouwe metgezel naar de races op het circuit. Op haar 18 e verjaardag zegt ze:
“Papa, ik ga een Porsche kopen!” “Tuurlijk,” reageert Roland. “Weet je wel wat dat kost? Ik
heb zelf niets eens een Porsche!”

“En toch kwam die Porsche van Senna er al snel,” vertelt Roland ruim 10 jaar later. “Ze had al
rondgestruind op Marktplaats en daar een felrode Porsche 944 gezien. Een auto waar nog wel wat
aan moest gebeuren en ze vroeg aan mij of ik mee wilde gaan om de auto te kopen. Er moest
volgens haar nog wel wat van de prijs af en dat leek haar een mooie taak voor mij. Uiteindelijk
hebben we nauwelijks iets van de prijs af gekregen, maar werd de auto wel gekocht. Inmiddels
heeft ze de Porsche helemaal opgeknapt en zie ik nog elke keer een big smile als ze uit die auto
stapt.”

Zelf was Roland een jaar of elf toen hij voor het eerst een Porsche zag. “We zijn een paar jaar naar
een camping naast het circuit van Zandvoort geweest. Dat was mijn eerste kennismaking met het
autoracen en in die tijd zag ik ook een Porsche 956. De bijzondere vormgeving vond ik geweldig en
ben ik nooit meer vergeten. Nadat ik een paar jaar circuits en races had bezocht, wist ik zeker dat ik
autocoureur wilde worden. Ik begon met het fotograferen van raceauto’s en dacht tegelijkertijd na
over een manier om mijn droom na te jagen. Het zou moeten beginnen met karten, dus kocht ik een
kart. Twee jaar later reed ik mee met de Formule Ford 1600.”

De vader van Roland had een bedrijf dat apparaten en instrumenten maakte voor laboratoria. In
1983, toen Roland 25 was, werd hij erg ziek en maakte Roland de keus om het bedrijf waar hij al
werkzaam was, voort te zetten. En daarmee kwam het autoracen op een laag pitje te staan. Met zijn
vrouw Jolanda kreeg hij twee dochters: Gioia, wat Italiaans is voor vreugde en Senna. “Mijn vrouw
was in verwachting toen Ayrton Senna in 1994 op Imola verongelukte. Die race had ik opgenomen
op een VHS-band. Op de hoes stond Senna, Imola. Later, toen Jolanda verder was in de
zwangerschap, vroeg ze aan mij of ik Senna een mooie naam vond voor ons tweede kind. Ik was
tot tranen toe geroerd.”

Met het bedrijf en het gezin op de rit, pakt Roland het racen weer op en gaat hij meedoen aan de
zomeravondcompetities. “Jolanda stond daar volledig achter en heeft me ook altijd gesteund en
gefaciliteerd. Ik heb meegedaan met de Renault Clio en Renault Megane Cup en later met de Seat
Cupra Cup. Senna stond als kleuter al bij me in de werkplaats en zodra het kon, ging ze mee naar het circuit. Ik weet nog dat ze een keer op haar verjaardag mee mocht in de commentatortoren van
Zandvoort om daar naar mijn race te kijken. Geweldig vond ze dat.”

Senna herinnert zich dat moment nog goed. “Ik ging graag met mijn ouders mee naar het circuit.
Mijn moeder zorgde voor de catering, terwijl mijn vader sleutelde en zijn races reed. Ik liep er wat
rond en vermaakte me altijd prima. Mijn zus is zes jaar ouder en bleef liever thuis. Ik denk dat ik elf
was geworden toen mijn vader vroeg of ik in de toren naar zijn race wilde kijken. Hij was niet op zijn
mondje gevallen en ging het gewoon regelen. Mijn moeder mocht niet mee naar boven, want daar
was het hok te klein voor. Mijn vader reed enorm goed en ik glom van trots toen ik zijn naam door
de speakers hoorde galmen.

Toen ik zei dat ik een Porsche wilde kopen en liet zien welke ik had gevonden op Marktplaats,
reageerde mijn vader sceptisch. Als je maar niet denkt dat ik je elke keer kom ophalen als je weer
eens langs de kant van de weg staat, zei hij. Daar plaag ik hem nog steeds mee, want in de tien
jaar dat ik deze auto heb, is dat nog nooit gebeurd. Zelfs mijn vriend, die zelf automonteur is,
verbaast zich erover. Ook als ik er maanden niet mee heb gereden, start ‘ie meteen. Mijn vader
heeft me trouwens wel geholpen met de aankoop. Ik kwam wat geld tekort en dat heeft hij bijgelegd.
Ik heb dat weer netjes terugbetaald, want ik wilde dat de Porsche helemaal van mezelf zou zijn.

In de jaren dat ik deze Porsche 944 heb, is de liefde alleen maar gegroeid. Ik heb er al van alles
aan gedaan en onderdelen vervangen. Zo zitten er inmiddels de derde set stoelen in. Nu is het
dashboard aan de beurt. Er zitten scheuren in, maar het valt niet mee om een mooie tweedehands
te vinden. En zo heb ik elk jaar wel weer een project. Het meeste doe ik zelf. Alleen als het
technisch ingewikkeld wordt, haal ik mijn vriend erbij. Die laat mij ook mijn gang gaan, want hij weet
hoe eigenwijs ik ben, haha!

Mijn eerste Porsche was een gummetje in de vorm van een 911. In groep 8 zat ik daar op school
vaak mee te spelen. Nog steeds is het mijn droomauto, hoewel ik niet weet of ik een echte classic
wil of toch een wat modernere uitvoering. Voorlopig hou ik het bij mijn rode 944. Die auto hoort echt
bij mij. Als ze in Zeewolde die auto zien, weten ze dat ik er ook ben. Ook nu ik een eigen
barbershop heb in Harderwijk, is de Porsche een rijdende reclame voor mij en mijn zaak. En mijn
zoontje van drie vindt het geweldig. Die vertelt iedereen die het maar horen wil dat zijn moeder een
Porsche heeft en zijn opa ook!”

Want intussen heeft ook Roland zijn Porsche. “Op 9 maart 2023 kreeg ik van Paul Lamers in
Porsche Centrum Leusden de sleutels uitgereikt van mijn eerste eigen Porsche. Geen 911, want
dat vond ik niet passen bij mijn positie binnen mijn bedrijf. Het werd een krijtwitte Cayenne. Ik was
als een kind zo blij. Mijn eerste eigen Porsche! Maar toen ik mijn bedrijf een jaar later had verkocht,
heb ik niet lang hoeven na te denken. De Cayenne heb ik ingeruild voor een Porsche 911 Targa 4
GTS. Voor mij is het de ultieme Porsche. Elke keer is het een feest om er in te rijden. Als voormalig
coureur kan ik in deze auto mijn hart ophalen. De rijstijl is instelbaar van comfortabel tot sportief. En
het geluid en de acceleratie zijn geweldig. Jolanda is er ook blij mee. Ze wilde altijd al een cabrio.”

Senna heeft er nog niet in gereden. “Het is natuurlijk een prachtige auto en ik ben zo blij voor mijn
vader dat hij eindelijk de auto heeft waar hij altijd van heeft gedroomd. Maar ik ben wat
terughoudend om er in te rijden. Het is een huis op wielen! De buurman van mijn vader heeft ook
een Porsche 911. Dat is een classic uit 1980. Hij heeft mij al eens aangeboden om een ritje te maken. Daar kijk ik wel naar uit. Blijkbaar heb ik toch meer met wat oudere auto’s dan het nieuwste
van het nieuwste.”